Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος

Το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος είναι ένα από τα διασημότερα ακρωτήρια του κόσμου, βρίσκεται στο νότιο άκρο της Αφρικής, χωρίς όμως και να αποτελεί τη νοτιότερη εσχατιά της αφρικανικής ηπείρου, που πολλοί λανθασμένα θεωρούν.Βρίσκεται συγκεκριμένα επί της δυτικής πλευράς της νότιας εσχατιάς της Αφρικής προς τον Ατλαντικό Ωκεανό και περίπου 90 ν. μίλια βορειοδυτικότερα της νοτιότερης εσχατιάς που είναι το Ακρωτήριο των Βελονών ή Ακρωτήριο Αγκούλιας.Το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας είναι βραχώδες, απόκρημνο και με αρκετές απορρωγές. Πρόκειται για ένα συνηθισμένο στην όψη ακρωτήριο, που όμως υπήρξε πολύ σπουδαίο την εποχή των εξερευνήσεων, στην αναζήτηση των δυτικών Ινδιών.Πρώτος εξερευνητής που έφθασε στο ακρωτήριο αυτό ήταν ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Βαρθολομαίος Ντιάζ, μόλις 35 χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1488, ο οποίος και το ονόμασε αρχικά Κάμπο ντας Τορμέντας,, λόγω της μεγάλης θαλασσοταραχής που αντιμετώπισε στη περιοχή, πλην όμως ο Βασιλιάς Ιωάννης Β΄ της Πορτογαλίας διαισθανόμενος ότι τελικά από εκεί συνεχίζει πλέον ανατολικά ο θαλάσσιος δρόμος προς την Ινδία το ονόμασε επίσημα Κάμπο ντα Μπόα Εσπεράντζα, που σημαίνει Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος . To 1652 όταν κατέλαβαν την περιοχή οι Ολλανδοί θαλασσοπόροι το ονόμασαν Ακρωτήριο Αποικίας . Το 1795 που η Ολλανδία βρισκόταν υπό γαλλική κατοχή το ακρωτήριο κατέλαβαν οι Άγγλοι που παρέμεινε σ΄ αυτούς, μέχρι το 1910 με τη δημιουργία της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης επανακτώντας το προηγούμενο, όνομα.